شبان های ایران / مجموعه
تعدادی از عکس های مجموعه شبان های ایران
شبانی شغلی سنتی است که شاید در آینده ای نه چندان دور به دلیل مهاجرت روستاییان به شهرهای بزرگتر ، خالی شدن مراتع از علوفه و یا تمایل به دامداری صنعتی و همچنین عدم رغبت جوانان به این کار ، از بین برود . شبان ها ، کار اجتماعی یا گروهی ندارند و معمولا زمانی که رمه را به چرا و به دورها می برند کسی هم به آنها مراجعه نمی کند . اندک توشه ای برای غذا بر می دارند و نزدیک های غروب ، گله را به آغل بر میگردانند تا فردا صبح که همین کار را دوباره تکرار کنند . همدم دیرینه آنها ، صدای طبیعت و آن سگ نگهبان است که وقتی به گله نزدیک میشوی ابتدا به سویت می آید ، خیره نگاهت می کند و سپس منتظر واکنش صاحبش می ماند . بنابر این بیهوده نیست که در زمان های گذشته نی لبک ، که یک نوع ساز بادی چوبی ایرانی است گاهی به آن توشه کم اضافه شده تا شاید با نواختن آن مقداری از حجم این انزوا و تنهایی کاسته شود . هر چند که دیگر خبر چندانی از این ساز نزد آنها نیست و این موضوع را باید بیشتر در عکس ها ی لوکس و یا نمایش های سمبولیک از آنها دید . شبان ها اغلب انسان هایی درون گرا و در عین حال صمیمی اند